Από την ΕΟΚΑ στην ΕΟΚΑ Β΄

[...] Στο ανά χείρας βιβλίο υπάρχουν και προσωπικές μαρτυρίες του συγγραφέα. Παρατίθενται, επειδή έχουν ουσιώδη σχέση με τα ιστορούμενα και όχι για κανένα άλλο λόγο. Ζητώ την κατανόηση των αναγνωστών. Γράφεται αυτό το βιβλίο με σκοπό να δώσει πληροφορίες και στοιχεία για την ταραγμένη και καθοριστική για την ιστορική μοίρα της Κύπρου περίοδο. Γράφεται σε μια προσπάθεια να απαντηθούν οι απορίες και οι προβληματισμοί της Ενωτικής Παρατάξεως για το πως συνέβη να εμπλακεί στα γεγονότα της περιόδου. Υπήρξε αυτή η παράταξη θύτης ή θύμα; Υπήρξε αγέλη πρακτόρων και δολοφόνων ή στρατός λευτεριάς; Ποιο κίνητρο και ποια ιδανικά συνεπήραν και στράτευσαν τα 20.000 μέλη της ΕΟΚΑ Β'; Διότι, βεβαίως ο συγγραφέας του παρόντος δεν δέχεται τον εμπαθή και αβασάνιστον ισχυρισμόν ότι τα μέλη αυτά «υπήρξαν συνειδητοί προδότες και διχοτόμοι της Πατρίδος». Και, επίσης, θεωρεί ως πονηρόν το διαχωρισμό αυτών των ανθρώπων σε «αμετανόητους» και «παρασυρόμενους». Διότι όλοι είναι μετανοημένοι! Και, ακόμη και σήμερα η ψυχή τους θρηνεί επάνω από τα ερείπια και τους τάφους της Κύπρου! Και, επίσης, πάνω από τις τέφρες των προδομένων ιδανικών τους και ειδικώς της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)