Όπως η λύκαινα είμαι εγώ

Με το μαύρο κεφάλι γερμένο μπροστά βρίσκεται αυτή η μεσήλικη ωραία γυναίκα, γονυπετής, και ένας Χριστός ψυχομαχώντας απ’ το άτεγκτο ξύλο του την κοιτά με συμπόνια. Στα μάτια της το φορτίο μιας λύπης απέραντης, στα σπλάχνα το βάρος του τέκνου που είναι να γεννηθεί, στου ματωμένου λευκού Χριστού τα πόδια, η προσευχή της: – Κύριε, το δικό μου παιδί, να μη γεννηθεί γυναίκα!