Όπυ Ζούνη

Μια από τις πιο πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες προτάσεις στην ελληνική τέχνη των τελευταίων σαράντα χρόνων αποτελεί το έργο της Όπυς Ζούνη. Έργο, που διεκδικεί με αξιώσεις τη δική του ξεχωριστή θέση και στις διεθνείς τάσεις της μεταπολεμικής αφαίρεσης. Η συνεχής διάθεση υπέρβασης και πειραματισμού καθορίζουν την προσωπική διαδρομή της δημιουργού στο χώρο των εικαστικών τεχνών, διαδρομή που τη διέπει η εσωτερική συνοχή και η δυναμική των αναζητήσεων. Η τέχνη της δεν χαρακτηρίζεται από αιφνίδιες ρήξεις και αλλαγές, αλλά ακολουθεί μια συνεπή εξελικτική πορεία. Υπακούει, μέσω της επίμονης, συστηματικής και εξαντλητικής έρευνας σε μία ενοποιητική συνέχεια που ορίζεται από τη μελέτη του φωτός και του χρώματος, του χώρου και της επιφάνειας, της τεχνικής και της κατασκευής, της ψευδαίσθησης και της οφθαλμαπάτης, της φύσης και του σύγχρονου, χαοτικού αστικού τοπίου. [...] (Γιάννης Μπόλης, από το κείμενο του βιβλίου)