Ευρωπαϊκό δικονομικό διεθνές δίκαιο

Η κοινοτικοποίηση της δικαιοδοτικής συνεργασίας στις αστικές υποθέσεις από τη Συνθήκη Άμστερνταμ δεν άργησε να αποδώσει καρπούς. Η ανανέωση της Συμβάσεως Βρυξελλών με τον κανονισμό 44/2001 του Συμβουλίου για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ισχύει ήδη από 01.03.2002) και η επίσης πρόσφατη θέσπιση δύο νέων κανονισμών του Συμβουλίου, του κανονισμού 1347/2000, που θέτει ενιαίους κανόνες για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και σε διαφορές γονικής μέριμνας (ισχύει ήδη από 01.03.2001) και του κανονισμού 1348/2000 για τις επιδόσεις και κοινοποιήσεις στα κράτη μέλη δικαστικών και εξώδικων πράξεων (ισχύει ήδη από 31.05.2001) διαμόρφωσαν τον πυρήνα ενός ραγδαία εξελισσόμενου ευρωπαϊκού δικονομικού διεθνούς δικαίου. Τα κείμενα των τριών κανονισμών καθώς και εκείνα των Συμβάσεων Βρυξελλών και Λουγκάνο συγκεντρώθηκαν με την επιμέλεια του καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ν. Θ. Νίκα σ' έναν ενιαίο τόμο, ο οποίος, εκτός από τις χρήσιμες και δυσεύρετες αιτιολογικές εκθέσεις των ανωτέρω νομοθετημάτων, περιλαμβάνει (σε περίληψη κάτω από κάθε άρθρο της Συμβάσεως Βρυξελλών) και τις εκδοθείσες μέχρι σήμερα σχετικές αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, αλλά και τις δημοσιευθείσες στο νομικό τύπο αποφάσεις των Ελληνικών Δικαστηρίων, όπως και τη σχετική βιβλιογραφία, απαραίτητα ερμηνευτικά βοηθήματα για τον εφαρμοστή του δικαίου (δικηγόρο, δικαστή, ερευνητή).