Θειολογικές, ηθικές & παιδαγωγικές προεκτάσεις του αρχαίου δράματος

Στον ανά χείρας τόμο επισημαίνονται, αναλύονται και αξιολογούνται τα κορυφαία, κατά τη γνώμη μας, χωρία της δραματικής ποίησης που θειολογούν παιδαγωγώντας και εξανθρωπίζουν ηθικολογώντας. Ειδικότερα, εξετάζονται διεξοδικά οι τραγωδίες: Ἀγαμέμνων, Χοηφόροι και Εὐμενίδες του Αισχύλου· Φιλοκτήτης και Αἴας του Σοφοκλή· Ἑκάβη, Τρῳάδες, και Ἀνδρομάχη του Ευριπίδη και η κωμωδία Ἀχαρνῆς του Αριστοφάνη, χωρίς να αποκλείονται αναφορές, ενίοτε και εκτεταμένες, και στο υπόλοιπο έργο των δραματικών ποιητών, όπου βεβαίως αυτό κρίνεται σκόπιμο. Τονίζεται ο φιλοσοφικός, παιδαγωγικός και θεολογικός χαρακτήρας του αττικού δράματος και του αρχαίου θεάτρου ευρύτερα, καθώς και η σημαντική απήχηση που είχε ο ίδιος ο θεσμός του θεάτρου στη ζωή της πόλης και των πολιτών ως το δημοκρατικότερο σχολείο της Αθήνας και όλου του αρχαίου κόσμου.