Ίσις και Όσιρις

[...] Η διαφοροποίηση της προσέγγισης σ' αυτόν τον τόμο έγκειται στο θεολογικό του περιεχόμενο, καθώς, αναφερόμενος ο Πλούταρχος στο κυρίαρχο ζεύγος των θεών της Αιγύπτου, την Ίσιδα δηλαδή και τον Όσιρη, ξεδιπλώνει από το γεμάτο πανέρι του ανεξάντλητου γνωστικού του αποθεματικού όχι μόνο την ευρυμάθειά του και στα θρησκευτικά ζητήματα, αλλά ταυτόχρονα διατυπώνει με παρρησία την άποψη ότι, τουλάχιστον γλωσσολογικά και ετυμολογικά, τα ονόματα αυτών των θεών είναι Ελληνικά! Επομένως, θα κολυμπήσουμε κατά την πορεία της ερμηνευτικής προσέγγισης του έργου σε βαθιά νερά μαζί με τον Πλούταρχο και "θα ταράξουμε τα λιμνάζοντα ύδατα" σε αντιπαράθεση με την παγιωμένη τότε (και τώρα;) καθεστηκυία θρησκευτική, ιστορική και γλωσσολογική αντίληψη και τάξη. [...]