Το ξύλινο άλογο

Ἐκεῖ στήν Ἐρυθραία, οἱ στρατιῶτες παρακολουθοῦν μέ δακρυσμένα μάτια ἕνα δράμα. Ὁ κανονισμός ἐκστρατείας ἐπιβάλλει νά σώζονται ὁπωσδήποτε τά κτήνη τοῦ στρατοῦ. Ἐπιβίβασαν στά πλοῖα τά μεγαλόσωμα καί ὑγιῆ, ἐνῶ θανάτωσαν μέ πυροβολισμούς τά ἰσχνά καί πληγιασμένα, γιά νά μήν πέσουν στα χέρια τοῦ ἐχθροῦ. Τά ἄλογα καί τά μουλάρια πού κουβάλησαν τόν στρατό μέχρι τό Ἐσκί Σεχήρ, πού ἔφεραν στήν πλάτη τους τόν βασιλιά, τούς πρίγκιπες, τούς ἀξιωματικούς καί τούς σημαιοφόρους, τά μουλάρια πού κουβάλησαν τραυματίες, τροφή και ὅπλα. Ὅλα αὐτά τά ζωντανά πού ἔκαναν ἡρωϊκή τή Μικρασια-τική Ἐκστρατεία τῶν Ἑλλήνων, περιφέρονταν δῶθε - κεῖθε λαβωμένα, ἀναζητώντας λίγο νερό πρίν ξεψυχήσουν. Σάν τά ἄλογα τοῦ Ἐσκί Σεχήρ, πού τώρα ἔπρεπε να σκοτωθοῦν, ἔτσι καί οἱ Μεγάλοι Σύμμαχοι ἐγκατέλειψαν τους Ἕλληνες. Ἡ Μικρά Ἀσία δέν ἔγινε μόνο ὁ τάφος τοῦ στρατοῦ μας, ἔγινε καί ἡ ἀφορμή νά διωχθοῦν 1.200.000 Ἕλληνες ἀπό τίς προγονικές ἑστίες τους. Ἡ Ἑλλάδα χρησιμοποιήθηκε ἀπό τους Συμμάχους μας, σάν Δούρειος Ἵππος, γιά νά μοιράσουν οἱ ἴδιοι μετά τά ἐδάφη τῆς Αὐτοκρατορίας πού κατέρρεε.