Και διηγώντας τα, μην κλαις

Οι αντάρτες της Κατοχής δεν ήσαν κάποιοι βαρείς σκυθρωποί άντρες που είχαν πνίξει τα συναισθήματά τους και -κυρίως- το χιούμορ τους. Αντίθετα, ακόμα και στις στιγμές της μάχης, πολλές φορές τα καλαμπούρια δε σταμάταγαν. Τον τόνο έδινε ο ίδιος ο Άρης που είχε μια λεξούλα ανατρεπτική της σοβαροφάνειας ή της μεγαλοστομίας. Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου είναι από τους παλιούς αντάρτες της Ρούμελης και απόφοιτος της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ. Έχει ζήσει και έχει πολεμήσει μαζί με τον Άρη, τον Περικλή, το Θάνο και τους άλλους καπετάνιους της εποχής. Αυτές τις αναμνήσεις του καταθέτει με τρυφερότητα αλλά και με το δικό του λεπτό χιούμορ, που δεν τον εγκαταλείπει ούτε όταν οργίζεται ή πικραίνεται.