Οι μνήμες μένουν ζωντανές

"Πάντα φροντίζαμε για την εμφάνιση, που θα 'χε όποια πήγαινε για δίκη. Εμείς με τα φτωχά ρουχαλάκια που είχαμε, δεν μπορούσαν να μας αφήσουν έτσι. Με δανεικά από άλλες συγκρατούμενες ρούχα, παπούτσια. Τα φορέσαμε όλα μαύρα, μια και ήμασταν ορφανές και οι δυο μας. Στα κοτσιδάκια μας βάλαμε μαύρες κορδέλες και ήμασταν έτοιμες. Η παρέα μας και άλλες συγκρατούμενές μας καμάρωναν και μας ευχήθηκαν να πάνε όλα καλά, όλες μας θέλαν με τέλεια εμφάνιση, λες και θα πηγαίναμε σε πανηγύρι...". (απόσπασμα από το βιβλίο) "Οι μνήμες μένουν ζωντανές (Οι αναμνήσεις μιας 17χρονης Ανταρτοπούλας του Δ.Σ.Ε.)" είναι η καταγραφή της προσωπικής μαρτυρίας της Αλεξάνδρας Βλάσση-Θεοδωρικάκου από τα μέτωπα του Εμφυλίου Πολέμου. Σε ηλικία δεκαεξίμισι μόλις ετών, κατατάχθηκε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στο Τάγμα του Κρόνου. Η Αλ. Βλάσση-Θεοδωρικάκου γνώρισε τις φυλακές και τα ξερονήσια της μετεμφυλιακής Ελλάδας, αλλά δεν υπέστειλε ποτέ τη σημαία του αγώνα για Ελευθερία, Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Η δεύτερη έκδοση του βιβλίου της "Οι μνήμες μένουν ζωντανές", έχει ως στόχο να μάθει στις νεότερες γενιές πόσο βαρύ και αιμάτινο ήταν το τίμημα για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να αναπνεύσει ελεύθερα. Στις σελίδες του βιβλίου της, η Αλ. Βλάσση-Θεοδωρικάκου περιγράφει τις μάχες που έδωσε ο Δημοκρατικός Στρατός στον Παρνασσό και την Πάρνηθα, την αθώωσή της από το στρατοδικείο, τη στράτευσή της στη Νεολαία της ΕΔΑ, τη σύλληψη και τα χρόνια της εξορίας στο Τρίκερι και τον Άη Στράτη. Την έκδοση συμπληρώνουν σπάνιες, ανέκδοτες φωτογραφίες και ένας κατάλογος με τους πεσόντες μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού από το αρχηγείο Παρνασίδας.