Μια αλυσίδα μνήμες

Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης θα διαβάσει, ή μάλλον θα αφουγκραστεί, τη γλώσσα του λαού μας. Θα "ακούσει", κατ' αρχάς, τις φωνές των κατοίκων του Χελμού και του Παναχαϊκού που αφηγούνται τα βιώματά τους από τα χρόνια της πολυτάραχης περιόδου 1940-1949. Συγκεκριμένα, άντρες και γυναίκες αγρότες, κτηνοτρόφοι, αστοί, τοπικά στελέχη, απλά μέλη αντιστασιακών και άλλων οργανώσεων, "αμέτοχοι", αριστεροί, δεξιοί και φιλελεύθεροι, περιγράφουν τα γεγονότα και τις εμπειρίες του επιπέδου τους με τη δική τους παραστατική εικόνα και τη δικιά τους γλώσσα. Έτσι όπως τα είδαν ή τα έζησαν. Και έτσι όπως τους σημάδεψαν και τους διαμόρφωσαν την ατομική και συλλογική μνήμη τους. Στόχος του συγγραφέα ήταν: μέσα από της εξωτερίκευση της μνήμης τού αυτόπτη και άμεσου μάρτυρα, να φωτιστούν περιστατικά και γεγονότα που παρέμεναν στη σκιά και να εξιστορηθεί η καθημερινότητα του απλού ανθρώπου κάθε ηλικίας, είτε ως μέλους μια αντιστασιακής οργάνωσης, είτε ως ένοπλου μαχητή, είτε και ως αμέτοχου αλλά και άμαχου. Έργο αξιόπιστο, αμερόληπτο, διαφωτιστικά και -γιατί όχι;- διδακτικό. Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες θα βρουν υλικό που θα τους αποκαλύψει το τόσο κοντινό αλλά και τόσο άγνωστο ιστορικό παρελθόν, και ίσως τους προβληματίσει αρκετά. Όμως η επιστήμη θα μελετήσει, θα αξιολογήσει και θα τοποθετήσει το έργο αυτό κοντά στις μεγάλες πηγές που θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε πληρέστερα και να παρουσιάσουμε τις πτυχές της τραγικής δεκαετίας στην οποία αναφέρεται.