Τα παιδιά ως θεατές και παραγωγοί εικαστικών τεχνών

Το βιβλίο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς (υποψήφιους και εν ενεργεία) όλων των βαθµίδων της εκπαίδευσης που επιθυµούν να µάθουν περισσότερα πράγµατα για τον ρόλο των εικαστικών τεχνών στην εκπαίδευση και κυρίως τον τρόπο µε τον οποίο αυτοί διαµορφώνουν τα πλαίσια µάθησης των παιδιών έτσι ώστε να µπορούν να επωφεληθούν από την ενασχόλησή τους µε τις εικαστικές τέχνες. Σε έναν κόσµο που κατακλύζεται από εικόνες οι οποίες αποτελούν κυρίαρχο µέσο επικοινωνίας στην καθηµερινή µας ζωή, οι ικανότητες των παιδιών να κατανοούν τα οπτικά µηνύµατα, που υπάρχουν γύρω τους και να µεταδίδουν δικά τους, χρειάζονται ανάπτυξη. Το βιβλίο διερευνά τον διπλό ρόλο των παιδιών κατά την εµπλοκή τους µε τις εικαστικές τέχνες, ως θεατών αλλά και ως παραγωγών εικαστικών τεχνών, προσφέροντας ένα παιδαγωγικό πλαίσιο που ενισχύει την προαγωγή της κριτικής και δηµιουργικής σκέψης. Έτσι, στοχεύει στο να ανταποκριθεί στην ανάγκη των εκπαιδευτικών να αποκτήσουν µια συγκροτηµένη θεωρητική (µέσα από αναφορά σε σύγχρονες εξελίξεις στον χώρο) και πρακτική κατάρτιση (µέσα από αναφορά σε συγκεκριµένα παιδαγωγικά παραδείγµατα και έρευνες), που θα τους βοηθήσει να αναπτύξουν τη δική τους φιλοσοφία για τη διδασκαλία. Στη σύγχρονη εποχή δεν υπάρχει ένα και µοναδικό µοντέλο αποτελεσµατικής διδασκαλίας, αλλά πολλαπλές εναλλακτικές θεωρήσεις και επιλογές µέσα από τις οποίες συνδιαµορφώνεται η εκπαιδευτική πράξη. Αυτές αποτελούν τον κύριο άξονα του βιβλίου. Επιπλέον, τα ζητήµατα που αναπτύσσονται θέτουν τις βάσεις για ένα γόνιµο διάλογο µε ακαδηµαϊκούς και ερευνητές του χώρου. [...] Η θέαση ενός έργου τέχνης µε την υιοθέτηση της αισθητικής διερεύνησης µπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη της σκέψης των δυνατοτήτων και της δηµιουργικότητας. Θα πρέπει να τονισθεί ότι είναι δύσκολο να διακρίνουµε κατά πόσο µια συγκεκριµένη ενέργεια, σε κάθε δεδοµένη στιγµή, προωθεί µόνο την αισθητική διερεύνηση ή µόνο τη σκέψη των δυνατοτήτων ή µόνο τη δηµιουργικότητα. Αυτό συµβαίνει, γιατί ενώ αυτές οι έννοιες είναι διακριτές, ταυτόχρονα είναι και αλληλένδετες. Δηλαδή, µοιράζονται ορισµένα κοινά χαρακτηριστικά καθώς εµπλέκονται κοινές γνωστικές και συναισθηµατικές διεργασίες. Έτσι, όταν τα παιδιά βυθίστηκαν στο έργο τέχνης (µια δραστηριότητα που ενέπλεκε και το σώµα κατά τη διαδικασία της παραγωγής νοήµατος, Springgay 2005), µπόρεσαν να βιώσουν και να φανταστούν διαφορετικούς, πρωτότυπους τρόπους ερµηνείας του έργου. Αυτοί οι διαφορετικοί τρόποι ήταν εµφανείς όχι µόνο στον τρόπο που εκφράστηκαν λεκτικά αλλά και στην αποφασιστικότητά τους να αναπαραστήσουν εικαστικά τα δέντρα µε πρωτότυπο και καινοτόµο τρόπο. Τα παιδιά δεν προσπάθησαν να αντιγράψουν το έργο τέχνης που είχαν δει αλλά το έργο τέχνης τα βοήθησε να σκεφτούν µε διαφορετικό τρόπο και να διερευνήσουν πώς κάποιες ιδέες που υπήρχαν στο έργο τέχνης του Klimt θα µπορούσαν να αξιοποιηθούν και στα δικά τους έργα.