(αντι)Παιδαγωγικό πανόραμα ή Πώς η κοινωνία παράγει ανθρωπάκους

Η ζωή μας χωρίζεται σε δύο μέρη. (Τρία; «Ελλάς Ελλήνων Συνταξιούχων»! Εκτός θέματος αυτού του βιβλίου.) Στο δεύτερο, ο άνθρωπος "μπαίνει στην παραγωγή". («Καλή σταδιοδρομία!» = "καλή ιεραρχία". Εκτός θέματος.) Στο πρώτο, ετοιμάζεται για το δεύτερο. (Τον ετοιμάζουν. Οι ενταγμένοι.) Εκπαιδεύεται. Κάθε ζωντάνια νεκρώνεται, κάθε ανησυχία ησυχάζεται, κάθε επανάσταση καταπνίγεται. Του σύγχρονου ανθρώπου δεν έχει νόημα το πρώτο μέρος τής ζωής του... (Εντός θέματος.) Ποιός, αλήθεια, εκπροσωπεί στη Βουλή την πρώτη ηλικία του ανθρώπου; Ποιος αταλάντευτα αντιπολιτεύεται το σήμερα και το χθές για χάρη του αύριο; Αφελής πλάνη ότι γίνεται αγωγή σε δημοτικό, γυμνάσιο, πανεπιστήμιο (λόγια-λόγια-λόγια). Αποδοτικότεροι μηχανισμοί δουλεύουν σαφώς επιστημονικότερα και πιο ραφινάτα: οικογένεια, οικογένεια, οικογένεια, εκκλησία, τύπος, τηλεόραση, ..., συνδικάτα, κόμματα, Βουλή, ..., στρατός, στρατός και στρατός (το μεγαλύτερο μετά την οικογένεια πανεπιστήμιο: βιώματα-βιώματα-βιώματα ο τρόπος τους, ο μόνος με τον οποίο ο εγκέφαλος μαθαίνει). Το εκπαιδευτικό συνεχές αρχίζει την πρώτη μέρα της γέννησης («Αγόρι! Μπράβο! Να σου ζήσει!», «Κορίτσι... Δεν πειράζει. Να σου ζήσει») και τελειώνει με το τελευταίο δευτερόλεπτο στρατιωτικής θητείας («Καλός πολίτης»). 20-30 χρόνια, ο άνθρωπος ετοιμάζεται για την κοινωνία των ενηλίκων: Άβουλο, άκακο, ακίνδυνο όν, «Άξιος, άξιος, άξιος!», χειροτονείται "ταχτικό", "κανονικό", "παραγωγικό" (!!!) μέλος της κοινωνίας... Ελεύθεροι άνθρωποι πολιορκούνται στενά και μακρόχρονα από πολιορκητές απολιόρκητους σκλάβους, μετασχηματίζονται σε απολιόρκητους σκλάβους, πανέτοιμους ν’ αναπαράξουν τον εαυτό τους μές από τα παιδιά τους τα οποία θα πολιορκήσουν. Φαύλος κύκλος. Η πολιορκία λέγεται εκπαίδευση. Διαφωνείτε… "Σταμάτα και σκέψου ένα λεπτό" τις δυνατότητες τού ανθρώπινου εγκεφάλου (και τους νόμους λειτουργίας του). Και τα ξαναλέμε.- Όριο ανάμεσα στις δυο ζωές το απολυτήριο του στρατού, αναγκαίο τεκμήριο περάσματος από τα «ανήλικα» στα «ενήλικα», από τα «ερίφια» στα «πρόβατα»: Μπορεί να παντρευτεί («έγινε άντρας»). Να πιάσει δουλειά. Να διοριστεί στο δημόσιο («εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις»). Να πάρει σύνταξη. Να σταδιοδρομήσει. Ν’ αναρριχηθεί στην ιεραρχία· Και να την εκπροσωπήσει: Να γίνει Βουλευτής. Ποιός αταλάντευτα αντιπολιτεύεται το παρόν και το παρελθόν, για χάρη του μέλλοντος; «Ανατρεπτική Σκέψη-Άποψη. Του Γιάννη Δημολιάτη: "(αντι)Παιδαγωγικό πανόραμα". Ο υπότιτλος του έργου προτείνει μια διάζευξη προς τον τίτλο: "ή Πώς η κοινωνία παράγει ανθρωπάκους"! Και "αναπαράγει" θα λέγαμε κι εμείς, συμφωνώντας με το παράξενο, ευρηματικό, χρηστικά απαραίτητο στο ρέκτη της πλάγιας πληροφορίας αναγνώστη τής εποχής μας! Δεν είναι τυχαίο πως το μικρό αυτό, αλλά γεμάτο ‘χυμούς’, βιβλίο εξαντλήθηκε αμέσως "άμα τη εμφανίσει" στην κλειστή εν τούτοις αγορά του εκπαιδευτικού βιβλίου. Κι αυτό γιατί εδώ καραδοκεί μια ανατρεπτική σκέψη που μεταφράζεται εύστοχα σε ανατρεπτική άποψη, βοηθούντος τα μέγιστα του τρόπου γραφής και εμφάνισης της ύλης του!» Δημήτρης Ιατρόπουλος: «Το πρώτο φύλλο: Βιβλίο». Περιοδικό «Εικόνες» 13(;) Μαΐου 1992, σελ. 131.