Η «εξελλήνισις» των αλλογλώσσων

Σκο­πός της με­λέ­της μας είναι η ανά­δει­ξη του Μα­κε­δο­νι­κού Ζη­τή­μα­τος μέ­σα από μια άλ­λη εστί­α­ση: τη δρά­ση που επεν­δύ­θη­κε από τα έθνη-κρά­τη στο πε­δίο της εκ­παί­δευ­σης. Πραγ­μα­τι­κά η εκ­παί­δευ­ση, ενταγ­μέ­νη στο πλαίσιο του εθνι­κι­σμού, εμπλου­τί­στη­κε με στρα­τη­γι­κές που απο­σκο­πού­σαν στην αφο­μοί­ω­ση των αλ­λό­γλωσ­σων πλη­θυ­σμών στο εσω­τε­ρι­κό των νε­ό­τευ­κτων εθνών-κρα­τών των Βαλ­κα­νί­ων, άρα στην κα­τα­σκευή της εθνι­κής τους ταυ­τό­τη­τας. Οι στρα­τη­γι­κές αυτές επε­κτά­θη­καν και σε αλυ­τρω­τι­κές δι­εκ­δι­κή­σεις που σχε­τί­ζο­νταν με την δι­εύ­ρυν­ση των εδα­φι­κών ορί­ων των νε­ό­τευ­κτων εθνών-κρα­τών. Kάτα ομά­δα στό­χος των δι­εκ­δι­κή­σε­ων αυτών ήταν κά­θε φο­ρά εκεί­νη η οποία εξυ­πη­ρε­τού­σε την αλυ­τρω­τι­κή πο­λι­τι­κή τους. Έτσι, άλ­λο­τε οι δι­εκ­δι­κή­σεις τους αφο­ρού­σαν σε εθνο­τι­κές ομά­δες που είχαν δι­χο­το­μη­θεί ή τρι­χο­το­μη­θεί, έν­θεν κα­κεί­θεν των συ­νό­ρων τους, τα οποία είχαν χα­ρα­χτεί με τη συν­θή­κη του Βου­κου­ρε­στίου, το 1913. Άλ­λο­τε πά­λι η αλυ­τρω­τι­κή προ­πα­γάν­δα επεκτεινόταν σε γλωσ­σι­κές μει­ο­νό­τη­τες, συ­μπα­γείς πυ­ρή­νες των οποί­ων δι­α­βι­ού­σαν στις γει­το­νι­κές βαλ­κα­νι­κές χώ­ρες. Τα βαλ­κα­νι­κά στα οποία δι­α­βι­ού­σαν γλωσ­σι­κές μει­ο­νό­τη­τες ή εθνο­τι­κές ομά­δες που απο­τε­λού­σαν το «μή­λο της έρι­δας», ανέ­πτυσ­σαν στρα­τη­γι­κές αφο­μοί­ω­σής τους, οι οποί­ες εκ­κι­νού­σαν από την εκ­παί­δευ­σή τους και έφτα­ναν ως την βί­αιη εν­σω­μά­τω­σή τους.