Η δημόσια υγεία στην Ελλάδα

Η αναγνώριση της υπεροχής της δημόσιας υγείας και της προληπτικής ιατρικής απέναντι στην ατομικιστική αντιμετώπιση της υγείας και τη θεραπευτική ιατρική, μετά το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα, έφερε τη δημόσια υγεία από την «περιφέρεια» της ιατρικής στο κέντρο της υγείας. Ιστορικά, πρώτος ο Winslow όρισε τη δημόσια υγεία ως την επιστήμη και την τέχνη με τις οποίες προλαμβάνεται η νόσος, επιμηκύνεται η ζωή και προάγεται η φυσική υγεία και η αποδοτικότητα του ανθρώπου μέσα από την οργανωμένη προσπάθεια της κοινωνίας. Αργότερα ο Mustard συνόψισε τον ορισμό με τη διατύπωση, ότι ένα πρόβλημα υγείας γίνεται πρόβλημα δημόσιας υγείας όταν η επίλυσή του απαιτεί τη συστηματική οργανωμένη δράση ολόκληρης της κοινωνίας. Η έκδοση αυτή δεν αποτελεί μια ολοκληρωμένη θεώρηση για τη δημόσια υγεία. Επιχειρεί όμως να συμβάλλει θετικά στον επιστημονικό προβληματισμό όσων ασχολούνται με τη δημόσια υγεία και τη διαμόρφωση γραμμών προσανατολισμού. Προϋπόθεση η οποία είναι αναγκαία για την επέκταση και ενίσχυση της δημόσιας υγείας με τον πλέον αποδοτικό τρόπο, ώστε να διασφαλιστεί η βελτίωση της υγείας του πληθυσμού. Συγγραφείς: Φωτεινή Γεωργοπούλου, Eυγενία Γεωργούση, Nατάσα Δανιηλίδου, Γιάννης Δημολιάτης, Aθανάσιος I. Zάβρας, Xρήστος Zηλίδης, Γιάννης Kυριόπουλος, Xαρούλα Kωλέτση-Κουνάρη, Δημήτρης Λάγγας, Xρήστος Λιονής, Ευάγγελος K. Μωραΐτης, Xαράλαμπος Oικονόμου, Nίκος Πίτσος, Γιώργος Α. Σταθόπουλος, Γιάννης Tούντας, Γιώργος Tσάκος, Tάσος E. Φιλαλήθης, Xρήστος Xατζηχριστοδούλου