Μπαλλάντες και άλλα ποιήματα

"Ελπίδα" Μιλούνε κι ονειρεύονται οι άνθρωποι πολύ / Για ημέρες πιο καλές που μέλλουνε να 'ρθουνε. / Προς τέρμα αίσιο, που ολόχρυστο ακτινοβολεί, / Να τρέχουνε τους βλέπεις να το κυνηγούνε. / Ο κόσμος θα γίνει παλιός και πάλι νέος θα γίνει / Μα ελπίδα πάντα ο άνθρωπος στο πιο καλό θα δίνει! Η ελπίδα είναι αυτή που μέσα στην ζωή τον μπάζει, / Γύρω απ' το αγόρι το εύθυμο αυτή φτεροκοπάει, / Η λάμψη της η μαγική το νέο δελεάζει, / Στο μνήμα με τον γέροντα μαζί αυτή δεν πάει. / Σαν μια ζωή όλο κόπους μες στον τάφο τερματίζει, / Θαμμένος τότε μένει αυτός· μα η ελπίδα συνεχίζει. [...]