Το βιβλίο των κρεμαστών κήπων

Εμβληματική μορφή της μοντέρνας ποίησης ο Στέφαν Γκεόργκε (1868-1933) είναι ένας από τους βασικούς ανανεωτές της γερμανόφωνης λυρικής παράδοσης. Επηρεασμένος από τον συμβολισμό του Μαλλαρμέ, κατάφερε να τον ξεπεράσει και να εισάγει καινοτόμες αντιλήψεις στην ποίηση του 20ού αιώνα. Λάτρης της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και γνώστης πολλών ευρωπαϊκών γλωσσών, υπήρξε επίσης δεινός μεταφραστής των έργων του Σαίξπηρ και του Μποντλέρ στα γερμανικά. Βασικές ποιητικές συλλογές του είναι: Το Έτος της Ψυχής (1897), Το Έβδομο Δαχτυλίδι (1907), Το Νέο Βασίλειο (1928). Στο "Βιβλίο των κρεμαστών κήπων", κεντρικός ήρωας είναι ένας νεαρός ποιητής-πρίγκιπας που αναζητά κάθε δυνατή περιπέτεια, ένα θέμα που όσο πλησιάζει το ρεπερτόριο του ρομαντισμού άλλο τόσο απομακρύνεται, καθώς δεν προσφέρεται κάποια λύση ή κάθαρση, και αυτό που απομένει τελικά είναι η γλωσσική απόλαυση του κειμένου. Ο πρίγκιπας επιστρέφει στην κατεκτημένη πατρίδα του, συναντιέται με μια κόρη, ερωτεύονται και χωρίζουν. Στη συνέχεια βρίσκεται υπηρέτης στην αυλή ενός Πέρση ηγεμόνα, τον δολοφονεί και συνεχίζει την περιπλάνησή του. Τίποτα δεν δικαιολογείται, οι άνθρωποι και οι πράξεις τους μοιάζουν έρμαια μιας μοίρας που υπερβαίνει την συγκατάβαση των θεών. Πουθενά δε δίνονται υποσχέσεις ούτε παίζονται στοιχήματα. Ίαμβοι και τροχαίοι εναλλάσσονται καταιγιστικά καθ' όλη τη διάρκεια της αφήγησης, καταλήγοντας σε έναν ύμνο για το ανθρώπινο πεπρωμένο, γραμμένο σε δακτυλικό τετράμετρο: Όντα της αγάπης του ρίγους του καημού... Πάνω και κάτω σαν κύματα γλιστράτε.