Το πλοίο φάντασμα

"Μπορώ να σας πως μονάχα όσα ξέρω από διαδόσεις", αποκρίθηκε ο γερο-θαλασσόλυκος. "Λένε πως πειρατές κούρσεψαν το καράβι, πως έκοψαν το λαρύγγι του καπετάνιου και πως καταδικάστηκαν να πλέουν δίχως αναπαμό ως τη συντέλεια του κόσμου". "Λάθος!" φώναξε ο Σρίφτεν. "Ο καπετάνιος είναι ακόμα πάνω στο καράβι· αυτός προκάλεσε όλο το κακό! Λένε μάλιστα ότι, όπως και κάποιος άλλος βρίσκεται τώρα ανάμεσά μας, εγκατέλειψε μιαν όμορφη γυναίκα που λάτρευε." "Και πώς μπορεί να το ξέρει κανείς αυτό, πλοηγέ;" "Γιατί διαρκώς επιθυμεί να της στείλει ένα γράμμα με κάθε σκάφος που συναντά. Αλίμονο, ωστόσο, στο καράβι που θα δεχτεί! Είναι βέβαιο ότι θα χαθεί αύτανδρο." "Κι εσείς πώς τα ξέρετε όλα αυτά; Είδατε ποτέ το καράβι;" "Ναι, το είδα!" ξεφώνισε ο Σρίφτεν, μα την ίδια στιγμή, λες και μετάνιωσε, έπνιξε την κραγή του πίσω από το γνωστό του σαρκαστικό γέλιο. "Πάντως, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, μιας και υπάρχει σε τούτο το καράβι ένα αληθινό κομματάκι από τον Τίμιο Σταυρό." [...]