Όταν λειώνουν οι πάγοι...

Μόσχα 1937: Τα ίχνη του Ξαβιέ Τυρώ, υπαλλήλου της γαλλικής πρεσβείας, χάνονται στη Ρωσία του Στάλιν. Ήταν πράγματι κατάσκοπος των Δυτικών, όπως κατηγορήθηκε, κι εκτοπίστηκε γι' αυτό στη Σιβηρία; Ήταν διπλός πράκτορας που ενεργούσε για λογαριασμό των Σοβιετικών; Ή μήπως το άνομο πάθος του για την ωραία και εκκεντρική Ευγενία Αλεξαντρόβνα τον οδήγησε τελικά στην καταστροφή; Μόσχα 1991: Στην εποχή της περεστρόικα, κι ενώ τα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών ξεπουλιούνται λαθραία, ο εγγονός του Τυρώ παζαρεύει το φάκελό του στην Ασφάλεια. Πασχίζει να τον ανασύρει από τη λήθη, συναρμολογώντας τα κιτρινιασμένα έγγραφα και μαζί το πεπρωμένο ενός ανθρώπου σε σκοτεινούς καιρούς. Στο χρονικό που αναδύεται, ασφαλίτες και κοινοί κακοποιοί, κομματικοί χαρτογιακάδες και μάρτυρες της ελευθερίας, καταδότες και επιζώντες των γκουλάγκ, βασανιστές και θύματα, δίνουν καθένας τη δική του εκδοχή. Μέσα σ' ένα υποβλητικό τοπίο, λευκό απ' το χιόνι και μαυρισμένο απ' τη θλίψη, κάθε παγίδα είναι δυνατή, κάθε αίσθημα απατηλό, κι όλες οι αλήθειες τεχνάσματα. Γι' άλλη μια φορά, ο Ναντώ προκαλεί την Ιστορία -την τόσο αβέβαια, αν και πρόσφατη, ιστορία του 20ού αιώνα- βάζοντάς τη να μετεωρίζεται πάνω από την άβυσσο της μυθοπλασίας.