Φθινόπωρο στο Πεκίνο

Οι δυο πρώτες λέξεις είναι ένα όνομα: "Αμαδίς Δουδού". Δεν είναι φθινόπωρο. Και, φυσικά, δεν είμαστε στο Πεκίνο. Το Φθινόπωρο στο Πεκίνο αποτελεί ένα από τα πλέον παράξενα και γοητευτικά μυθιστορήματα που μας παρέδωσε η γαλλική γλώσσα. Κι αυτό ακριβώς είναι το ιδιάζον στοιχείο του: η γλώσσα. Γιατί ο Βιάν οικοδομεί μια εντελώς απροσδόκητη, χιουμοριστική, καυστική και ταυτόχρονα εικονοκλαστική γλωσσική κατασκευή που εξέπληξε τους συγχρόνους του και παραμένει σαγηνευτική ακόμα και σήμερα. Το παράλογο της καθημερινής ζωής αποκαλύπτεται οργιαστικά μέσα από μια αριστουργηματική σύζευξη αφηγηματικού στιλ και πλοκής.