Νέο γαλλικό θέατρο

Οι εκδόσεις Άγρα, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας, δημοσιεύουν έργα των πλέον καταξιωμένων σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων της Γαλλίας, με σκοπό να εμπλουτίσουν τη σύγχρονη θεατρική βιβλιογραφία και το ρεπερτόριο των ελληνικών θεάτρων. Πολλά από τα έργα αυτά έχουν ήδη ανέβει στην ελληνική σκηνή. Ο παρών τόμος περιέχει έργα του Ζοέλ Πομμερά, του Φιλίπ Μινυανά και του Ένζο Κορμάν. Για τον πέμπτο τόμο της συλλογής του Νέου Γαλλικού Θεάτρου, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε σημαντικούς συγγραφείς του σύγχρονου γαλλικού θεάτρου, του τόσο γόνιμου από τη στιγμή που συνέβη ένα είδος επιστροφής στο κείμενο, η οποία επέτρεψε την άνθηση μιας εκπληκτικής θεατρικής γραφής. Οι Ζοέλ Πομμερά, Φιλίπ Μινυανά και Ένζο Κορμάν μοιράζονται το γεγονός ότι τα έργα τους παίζονται πολύ στη Γαλλία και παγκοσμίως, αλλά και ότι ενσαρκώνουν, μαζί με άλλους συγγραφείς, όπως ο Νοβαρινά ή ο Βιναβέρ, την ουσία ενός θεάτρου του βάθους, με όχημα μια γλώσσα που είναι στην υπηρεσία του λόγου του. Ενσαρκώνουν επίσης ένα θέατρο του υπέρμετρου μέσα στο μέτρο, στην καρδιά της ίδιας της φύσης του θεάτρου. Τα ζητήματα που παρουσιάζουν, είτε είναι πολιτικά και ψυχολογικά στον Κορμάν, είτε οικογενειακά στον Πομμερά, είτε άμεσα συνδεδεμένα με τους μύθους ή με τα ατομικά ένστικτα του εγκλήματος και της εκδίκησης στον Μινυανά, απεικονίζονται με πράξεις μεγάλης βίας και σκληρότητας, που τοποθετούν τον θεατή από την πλευρά της Ύβρεως και της υπερβολής των νοητικών πρακτικών ή διαδικασιών. Το έργο "Ντικτάτ", που παρουσιάστηκε το 1995, διαδραματίζεται στο μέσο μιας ευρωπαϊκής ενδοεθνοτικής σύγκρουσης που θυμίζει πολύ την πρώην Γιουγκοσλαβία : Δύο ετεροθαλή αδέλφια, τα οποία χώρισε για πάντα ο πόνος του πολέμου, συναντιούνται ξανά σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοτάξιο. Στο έργο αυτό η Ιστορία, διαδικασία κατεξοχήν συλλογική, εμπλέκεται με την ατομική ιστορία, με τη διαδρομή μιας οικογένειας που έχει υποστεί τη βία του πολέμου και του εθνικιστικού φανατισμού. Το "Κορίτσι στο σκοτεινό δάσος", που ανέβηκε πρώτη φορά το 2008, αποτελεί νέα γραφή μιας από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου. Τοποθετείται ανάμεσα στο άχρονο παραμύθι, το μεσαιωνικό διήγημα και την αρχαία τραγωδία. Βασιλείς, βασίλισσες και πουλιά συναντιούνται μέσα σε μια σύγκρουση των δυνατοτήτων και σε μια κλιμάκωση των εγκλημάτων. Σαν τον οίκο των Ατρειδών σε μικρογραφία, όπου η φρίκη προκαλεί τη φρίκη και το έγκλημα προκαλεί το έγκλημα. Στο έργο "Αυτό το παιδί" ο μικρόκοσμος του παιδικού συναισθήματος εμβαθύνει τη σχέση γονιού-παιδιού μέχρι την υπερβολική κλιμάκωση της σύγκρουσης, ενώ, παράλληλα, ανοίγει συναρπαστικούς εννοιολογικούς ορίζοντες, πολύ πιο πέρα από την καβατίνα της οικογενειακής κατάστασης.