Το δικό μας Βυζάντιο

... Ο κόσμος άρχισε να φεύγει απ’ τη Χρυσή Πύλη. Όλοι φορτωμένοι μπόγους, γέρους και παιδιά έτρεχαν να σωθούν. Βουητό, σύρσιμο, οδυρμός και βαρβαρολαλιά ανυπόφορη, τους ακολουθούσαν και μαζί αλαλαγμοί, κονταροκτυπήματα, σπαθιές και βογγητά... τους κυνηγούσαν σε απόσταση αναπνοής. Περνούσαν απ’ τη Χρυσή Πύλη. Απ’ αυτήν, που άνοιγε κάποτε για να περάσει ο νικητής αυτοκράτορας, απ’ αυτήν περνούσαν τώρα αυτοκράτορες νικημένοι και λαός προδομένος και ξεκινούσαν για την προσφυγιά, που θα κρατούσε για όλη τους τη ζωή...