Ονειρεύομαι τα βουνά και τα κούμαρα

Είμαι ένας άνθρωπος 68 χρονών. Γυναίκα. Δε θέλω να 'χω μόνο παρελθόν. Θέλω να 'χω και παρόν και μέλλον. Τα χρόνια μου τα πέρασα τρέχοντας. Έλεγα πως δεν έζησα. Όταν άρχισα να γράφω, η Έλσα μου είπε: «Ζηλεύω τη ζωή σου». Σκέφτηκα: Ποια απ όλες τις ζωές μου, άραγε; Κάθε της κομμάτι μου φαίνεται ξεχωριστό κι ατελείωτο. Κάθομαι μπροστά στο χαρτί και γράφω κι όλο μιλάω για μένα με χίλια ονόματα ή πράγματα. Ή μήπως μιλώντας για μένα, γίνομαι φωνή για χιλιάδες γυναίκες και άνδρες που ναι σαν εμένα; Τα χρόνια που έχω ακόμη μπροστά μου είναι, λένε, δύσκολα και άχαρα. Ντρέπομαι λίγο γιατί αισθάνομαι ένα γέλιο ν' αναβλύζει μέσα μου και μια περιέργεια για ό,τι συμβαίνει γύρω μου, δηλαδή στον κάθε άνθρωπο, μα και στο σύμπαν και στο χάος. Κλείνω τα μάτια μου κι αρχίζω να ονειρεύομαι και να ταξιδεύω.