Σταγόνες μνήμης

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, αλλά σκόρπιες ψηφίδες, είναι σαν σταγόνες που πέφτουν στο ποτήρι της ζωής που ακόμη δεν έχει γεμίσει, αλλά προειδοποιεί ότι η μέρα αυτή, δεν είναι πια και τόσο μακριά. Η δική μας γενιά, εμείς που γεννηθήκαμε στον εμφύλιο χωρίς να τον βιώσουμε, αλλά γευτήκαμε τις συνέπειές του, εμείς που περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια στη δύσκολη μεταπολεμική περίοδο, εμείς που ζήσαμε την άνοδο και την πτώση της δικτατορίας, χωρίς να ανήκουμε σε αυτούς που αποκαλούν -άλλοι με θαυμασμό και άλλοι σήμερα με περιφρόνηση- «γενιά του Πολυτεχνείου», εμείς που νιώσαμε την πίκρα της αναγκαστικής ξενιτιάς και την κατοπινή καταξίωση, έχουμε πολλά να διηγηθούμε. Ναι, ο καθένας μας έχει τη δική του μοναδική ζωή, τις δικές του μοναδικές εμπειρίες, τη δική του οπτική στα γεγονότα. Όμως το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο ήταν για όλους μας κοινό. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα να προσπαθήσω, πριν το ποτήρι γεμίσει, να σκορπίσω μερικές από αυτές τις σταγόνες μνήμης, να τις αποτυπώσω στο χαρτί με την ευχή και την ελπίδα να «δροσίσουν» κάποιους και να αποτελέσουν ταυτόχρονα τη δική μου κατάθεση, για εκείνο το μικρό κομμάτι της Ιστορίας, μάρτυρας του οποίου υπήρξα.