Το ζέον της ψυχής μου

"Εντυπωσιάστηκα διαβάζοντάς το. Τί τρυφερό! Σκέφτηκα. Οι στίχοι με συγκίνησαν και με εγκλώβισαν. Χτυποκάρδισα, κολακεύτηκα και έκρυψα βιαστικά το χαρτί, που θεώρησα εξομολόγηση... καρδιάς. Άραγε είναι για μένα ή μήπως για κάποια άλλη κοπέλα του Συνδέσμου μας; Υπήρχαν πολλά ωραία κορίτσια, πολύφερνες νύμφες, στον Σύνδεσμο. Η σκέψη αυτή δεν με άφησε να χαρώ απόλυτα το νόημα του γραπτού, ούτε να θεωρήσω βέβαιο ότι απευθυνόταν σ' εμένα. Όμως η αβεβαιότητα κράτησε πολύ λίγο. Θυμάσαι; Φουριόζος, γελαστός και άνετος μπήκες στην αίθουσα. Μου έριξες μια τρυφερή ματιά..." (απόσπασμα από το βιβλίο)