Το σύμπαν που αγάπησα

"Καμία νέα επιστημονική θεωρία δεν θριάμβευσε επειδή κατάφερε να πείσει τους αντιπάλους της, κάνοντάς τους να δουν το φως της αλήθειας, αλλά μόνο γιατί αυτοί που ήταν εναντίον της, κάποια στιγμή πέθαναν και μια νέα γενιά, περισσότερο εξοικειωμένη μαζί της, μεγάλωσε και πήρε τα ηνία". Το απόσπασμα του Μαξ Πλανκ σε μια από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου δεν αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεως σε ό,τι αφορά τις προθέσεις των συγγραφέων του. Δεν προσπαθούν να πείσουν για την ορθότητα κάποιας θεωρίας, αλλά να παρουσιάσουν και να αναλύσουν τα δεδομένα παρατηρήσεων και τα συμπεράσματα της αστρονομίας. Για τον λόγο αυτό, κάθε θέση συνοδεύεεται από την αντίθεσή της. Κάθε μεγάλος αστροφυσικός "συγκατοικεί" στις ίδιες σελίδες με όλους όσοι επιχείρησαν να αμφισβητήσουν τα συμπεράσματά του, είτε το κατόρθωσαν είτε όχι. Αν και ο όγκος των στοιχείων που παρουσιάζονται παραπέμπει μάλλον σε εγκυκλοπαίδεια, τα δύο βιβλία δεν χάνουν σε τίποτε από τη διηγηματική τους μορφή, που επιτρέπει στον αναγνώστη να παρακολουθήσει το έργο από την αρχή έως το τέλος. Οι θεωρίες για τις μαύρες τρύπες και τη δημιουργία του σύμπαντος, οι μυθολογικές προσεγγίσεις του διαστήματος και οι επιστημονικές θεωρίες για τον χώρο και τον χρόνο παρελαύνουν σε μια εγκυκλοπαίδεια-μυθιστόρημα που αξίζει να φτάσεις μέχρι το τέλος.