Οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα και οι εχθροί τους

Το βι­βλίο αυτό ξε­κι­νάει ιστο­ρι­κά από τον Δι­α­φω­τι­σμό, την Αμε­ρι­κα­νι­κή Επα­νά­στα­ση και τη Γαλ­λι­κή Επα­νά­στα­ση που συ­νέ­λα­βαν την ιδέα των αν­θρω­πί­νων δι­και­ω­μά­των, και με­τά ανα­φέ­ρε­ται λε­πτο­με­ρώς στα κύ­ρια εμπό­δια που είχε να αντι­με­τω­πί­σει η νέα αυτή σύλ­λη­ψη: δου­λεία-δου­λε­μπό­ριο, δι­ά­κρι­ση «πο­λι­τι­σμέ­νων-βάρ­βα­ρων χω­ρών», και την κύ­ρια Νέ­με­ση των αν­θρω­πί­νων δι­και­ω­μά­των που ήταν οι ρα­τσι­στι­κές φυ­λε­τι­κές θε­ω­ρί­ες που κυ­ρι­άρ­χη­σαν κα­τά τον δέ­κα­το ένα­το αιώ­να και μέ­χρι τη δε­κα­ε­τία του 1920. Η απαρ­χή της δι­ε­θνούς προ­στα­σί­ας των δι­ε­θνών αν­θρώ­πι­νων δι­και­ω­μά­των δεν έγι­νε, όπως ανα­με­νό­ταν, στον Με­σο­πό­λε­μο (με εξαί­ρε­ση κυ­ρί­ως τα μει­ο­νο­τι­κά δι­και­ώ­μα­τα), με τον ρα­τσι­σμό (γνω­στό και ως «επι­στη­μο­νι­κό ρα­τσι­σμό») να ζει και να βα­σι­λεύει. Η απαρ­χή έγι­νε από το 1945 και με­τά, στον από­η­χο των φρι­κα­λέ­ων βαρ­βα­ρο­τή­των του να­ζι­σμού (Ολο­καύ­τω­μα, κ.ά.), με εδά­φια του Χάρ­τη των Ηνω­μέ­νων Εθνών, με την Οικου­με­νι­κή Δι­α­κή­ρυ­ξη των Αν­θρω­πί­νων Δι­και­ω­μά­των (1948) και με την επι­στη­μο­νι­κή απόρ­ρι­ψη των φυ­λε­τι­κών θε­ω­ρι­ών στο πλαί­σιο της UNESCO (1950-51). Εξε­τά­ζε­ται επί­σης λε­πτο­με­ρώς το ση­με­ρι­νό κα­θε­στώς των οικου­με­νι­κών αν­θρω­πί­νων δι­και­ω­μά­των και η δι­ε­θνής προ­στα­σία τους η αυτο­δι­ά­θε­ση των λα­ών (το κύ­ριο συλ­λο­γι­κό αν­θρώ­πι­νο δι­καί­ω­μα) και το πρό­βλη­μα της από­σχι­σης το δι­α­φι­λο­νι­κού­με­νο ζή­τη­μα της γνω­στής ως «αν­θρω­πι­στι­κής επέμ­βα­σης» για την προ­στα­σία –και διά της βί­ας– του πλέ­ον στοι­χει­ώ­δους αν­θρώ­πι­νου δι­και­ώ­μα­τος, του δι­και­ώ­μα­τος στη ζωή η εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή των αν­θρω­πί­νων δι­και­ω­μά­των και τα επι­χει­ρή­μα­τα υπέρ και κα­τά αυτού του είδους δι­πλω­μα­τί­ας και η ση­με­ρι­νή με­γά­λη συ­ζή­τη­ση με­τα­ξύ κο­σμο­πο­λι­τι­σμού και πο­λι­τι­στι­κού σχε­τι­κι­σμού σε σχέ­ση με τα αν­θρώ­πι­να δι­και­ώ­μα­τα, με ειδι­κή ανα­φο­ρά στον αντί­λο­γο των γνω­στών ως «Ασι­α­τι­κών αξι­ών» και στην προ­βλη­μα­τι­κή σχέ­ση του Ισ­λάμ με τα αν­θρώ­πι­να δι­και­ώ­μα­τα, κα­τα­λή­γο­ντας με τις δι­ά­φο­ρες από­ψεις που υπάρ­χουν για οικου­με­νι­κά αν­θρώ­πι­να δι­και­ώ­μα­τα που θα λαμ­βά­νουν υπό­ψη τους και τις υφι­στά­με­νες πο­λι­τι­σμι­κές δι­α­φο­ρές.