Αριστερισμός

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε μέσα σε πέντε εβδομάδες και φέρνει τα σημάδια της βιασύνης. Σκόπευα να εξετάσω ως ποιο σημείο ο εργατικός έλεγχος, όπως είχε εφαρμοσθεί στην Ισπανία το 1936, στην Αλγερία και στην Γιουγκοσλαβία, σήμερα, θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα για μια νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Σκόπευα επίσης να περιγράψω την άμεση δράση και τις μορφές οργάνωσης που αναπτύχθηκαν από τους Ρώσους εργάτες το 1905 και το 1917, από τους Γερμανούς εργάτες, το 1918, από τους Ιταλούς στα 1920 και τους Ούγγρους στα 1956. Προχωρώντας βρήκα μόνο τον καιρό να κοιτάξω τι έγινε στη Ρωσία. Χρησιμοποίησα το παράδειγμα της για να δείξω την αντεπαναστατική φύση του μπολσεβίκικου κόμματος. Όπως έγραψα άρχισα να πιστεύω ότι το κυριότερο καθήκον μου έπρεπε να είναι να εκθέσω όλες τις δυνάμεις που φράζουν το δρόμο της επανάστασης -από το κράτος, τα συνδικάτα και τους σταλινικούς μέχρι και εκείνες τις ομάδες της άκρας αριστεράς που ακολουθούν τις μπολσεβίκικες απόψεις. Μια και θα γινόταν αυτό μπορούσα να προχωρήσω στην εξέταση των βασικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος επαναστάτης, κι αυτά εν συντομία μια και δεν υπήρχε χρόνος. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)