Ίλιον

Τη μάνητα, θεά, τραγούδα μας του ξακουστού Αχιλλέα, του γιου του Πηλέα, του ολέθριου αντροφονιά που η μοίρα του είναι να πεθάνει, τραγούδα μας τη μάνητα που πίκρες έδωκε στους Αχαιούς περίσσιες και πλήθος έστειλε στον Άδη αντρειωμένες ψυχές παλικαριών. Και μια που θα ‘σαι εδώ, Μούσα θεά, πες και για τη μάνητα των ίδιων των θεών, την αράθυμη και δυνατή εδώ, στον νέο Όλυμπό τους, και πες και για τη μάνητα των μετανθρώπων, όσο πεθαμένοι και φευγάτοι κι αν είναι από καιρό, και των λιγοστών ανθρώπων που απόμειναν, όσο κι αν είναι χαμένοι στον κόσμο τους και άχρηστα κορμιά... Αντλώντας την έμπνευσή του από το έπος του Ομήρου, ο πολυβραβευμένος Dan Simmons εξυφαίνει ένα μυθιστόρημα μοναδικής σύλληψης και πλοκής, που εξελίσσεται μεταξύ της Γης, του Άρη και των φεγγαριών του μακρινού Δία.