Η συνωμοσία του σταυρού

Ο ήχος του τηλεφώνου ήχησε παράταιρα μέσα στη νύχτα... "Δεσποινίς Βαρσάφσκι;" Η φωνή ήταν παράξενη, ουδέτερη, σε μια απροσδιόριστη χροιά. "Χαίρομαι που σας βρίσκω επιτέλους στο σπίτι. Ερευνάτε την υπόθεση με τα πλαστά χρεόγραφα της μονής, σωστά;" "Ποιος είναι;" "Ένας φίλος. Μπορείτε να με αποκαλείτε amicum curiae. Μη συνεχίζετε, δεσποινίς Βαρσάφσκι. Έχετε πολύ όμορφα γκρίζα μάτια. Δε θα μου άρεσε να δω πώς θα γίνουν όταν τους ρίξει κάποιος βιτριόλι"... Ο φόβος παρέλυσε το κορμί της. Ποτέ δεν ήθελε να αναλάβει αυτή τη σκοτεινή υπόθεση. Τώρα, είχε ένα λόγο παραπάνω· η ζωή της βρισκόταν σε κίνδυνο. Ξαφνικά, θυμήθηκε τα λόγια που είχε ανταλλάξει με τη μητέρα της, λίγο πριν τη χάσει για πάντα από κοντά της... Έπρεπε να βοηθήσει την ηλικιωμένη θεία της, ακόμα κι αν εκείνη δεν το άξιζε. Η Ρόζα Βινιέλι ήταν αντιπαθητική, είχε φερθεί αδικαιολόγητα βάναυσα στη μητέρα της, μα σε καμία περίπτωση δεν ήταν ανέντιμη. Δεν ευθυνόταν για την πλαστογράφηση των μετοχών που εξαφανίστηκαν από το χρηματοκιβώτιο της μονής. Η ντετέκτιβ Β.Ι. Βαρσάφσκι θα προσπαθήσει να την απαλλάξει από τις κατηγορίες και να αποκαλύψει τους πραγματικούς ενόχους, τιμώντας παράλληλα τον απαράβατο όρκο της. Κανένας δεν την έχει προειδοποιήσει, όμως, ότι η έρευνά της θα τη φέρει αντιμέτωπη με τη μυστική οργάνωση Corpus Christi, αλλά και με το ίδιο της το παρελθόν.