Οι ιππότες του σταυρού

1098. Έχοντας διευθετήσει τις διαφορές τους με τον αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης τα στρατεύματα της Α΄ Σταυροφορίας ξεχύθηκαν στη Μικρά Ασία απωθώντας τους Τούρκους και ανακτώντας τα εδάφη της περιοχής στο όνομα της χριστιανοσύνης. Εν τούτοις, στα σύνορα με τη Συρία, την προέλασή τους ανέκοψαν τα ισχυρά τείχη της Αντιόχειας. Με τον χειμώνα να πλησιάζει απειλητικά οι σταυροφόροι παγιδεύονται σε μια μακρά και ατελέσφορη πολιορκία υποφέροντας από την πείνα, τις στερήσεις και τις σθεναρές αντεπιθέσεις των μουσουλμάνων υπερασπιστών της πόλης. Ο κίνδυνος της αποτυχίας είναι πλέον ορατός. Μέσα σε αυτή τη ζοφερή και αποκαρδιωτική ατμόσφαιρα αθλιότητας και απόγνωσης εντοπίζεται το πτώμα ενός δολοφονημένου Νορμανδού ιππότη. Ο κύριός του, ο αδυσώπητα φιλόδοξος Βοημούνδος ζητά από τον Δημήτριο Ασκιάτη να ανακαλύψει τον δολοφόνο. Η έρευνα του Δημητρίου, όμως, οδηγείται σε δαιδαλώδεις, σκοτεινές διαδρομές όπου κυριαρχούν ο φθόνος, η προδοσία και ο φανατισμός που δηλητηριάζουν την ίδια την καρδιά της σταυροφορίας.