O Τζεράρντ Μάνλεϋ Χόπκινς γεννήθηκε στo Στράτφορντ του Έσσεξ το 1844. Παρακολούθησε μαθήματα κλασικής φιλολογίας στο Μπάλιολ Κόλλετζ της Οξφόρδης. Το 1866 ασπάστηκε τον Καθολικισμό. Δυό χρόνια αργότερα έγινε Ιησουίτης και χρίστηκε ιερέας το 1877. Το 1884 έγινε καθηγητής των Αρχαίων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου όπου και πέθανε το 1889.Τα ποιήματά του δεν δημοσιεύτηκαν όσο ζούσε κι ήταν γνωστά μόνο σ' ένα κύκλο στενών του φίλων, μεταξύ των οποίων κι ο γνωστός Άγγλος ποιητής Ρόμπερτ Μπρίτζες. Τόσο έξω από το Βικτωριανό είδος γραφής ήταν τα ποιήματά του ώστε ο ίδιος ο Μπρίτζες τα έφερε στο φώς 30 χρόνια αργότερα, και μάλιστα απολογούμενος για την τυχόν εκκεντρικότητά τους. Από τότε η φήμη κι η επιρροή που είχε το έργο του Χόπκινς αυξανόταν και αυξάνεται συνεχώς. Το έργο του σημαδεύει η έκσταση κι η φλόγα. Για τον Χόπκινς, ο κόσμος είναι "φορτισμένος με το μεγαλείο του Θεού" που η ποίησή του προσπαθεί να μεταδώσει. Είναι μια ποίηση-ύμνος στο Θεό χωρίς όμως να παύει να είναι, στις καλύτερές της στιγμές, και ποίηση γεμάτη από την πνευματική αγωνία του ανθρώπου. Ο Χόπκινς ακόμα, χρησιμοποίησε όλα τα ρυθμικά ευρήματα της Αγγλικής προσωδίας. Προσπαθώντας να ξεφύγει, όσο γινόταν, από συλλαβικούς κανόνες, δημιούργησε ένα δικό του τονικό ρυθμό που έμεινε γνωστός στην ιστορία της Αγγλικής λογοτεχνίας ως ο "ελαστικός ρυθμός" (sprung rhythm). Η παρήχηση κι οι σύνθετες λέξεις, τόσο αγαπητές και πλούσιες στην Ελληνική ποίηση, βρήκαν στην Αγγλική τον άξιο εκφραστή της.
