Ο Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης γεννήθηκε το 1942 στα Κύρια Δράμας. Σπούδασε κοινωνιολογία και αποφοίτησε απ' τη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου. Στο Βελιγράδι έζησε από το 1975 έως το 1989. Υπήρξε ανταποκριτής των εφημερίδων "Αυγή" και "Ελευθεροτυπία" ενώ συνεργάστηκε με διεθνή πρακτορεία ειδήσεων. Για την αντιδικτατορική του δράση, ως μέλος του ΠΑΜ-Ρήγα Φεραίου, συνελήφθη από την ασφάλεια Θεσσαλονίκης και το έκτακτο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης, τον καταδίκασε σε κάθειρξη 20 ετών, στη "δίκη των 39", τον Μάιο του 1969. Ήταν μέλος του "ΣΦΕΑ (Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών) 1967-1974".
Έγραψε τα βιβλία: "Γιουγκοσλαβία- η έκρηξη του εθνικισμού" 1η έκδ.1991, 2η 1996, εκδ. Παρασκήνιο. "Η δολοφονία της Γιουγκοσλαβίας" 1999, εκδ. Παρατηρητής. Επιμελήθηκε των βιβλίων "Η επιβολή της βαρβαρότητας στη Γιουγκοσλαβία" 1998 και "Μιλόσεβιτς ένας επιτάφιος" 2001, εκδ. Παρατηρητής.
Μετέφρασε μεταξύ των άλλων Μέσα Σελίμοβιτς "Ο Δερβίσης και ο Θάνατος", Λάν-τισλαβ Μνιάτσκο "Η γεύση της εξουσίας", Κάρελ Κόσικ "Η διαλεκτική του συγκεκριμένου" και "Η διαλεκτική της κρίσης" Νεμπόϊσα Πόποβ "Ο σερβικός λαϊκισμός", Μπρ. Στσεπάνοβιτς "Στόμα γεμάτο χώμα", "Ο θάνατος του κυρίου Γκόλουζα", "Η απολύτρωση". Ντρ. Μιχαϊλοβιτς "Όταν άνθιζαν τα κολοκύθια", Μίλοραντ Πάβιτς "Το λεξικό των Χαζάρων". Τα τελευταία χρόνια συνεργάζόταν με το "Athens Review of Books" .
Έφυγε από τη ζωή στις 12 Μαρτίου 2020.
