Η Αλέκα Παπαρήγα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εργάστηκε για 8 χρόνια ως υπάλληλος σε λογιστήριο επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα.
Από το 1976, ασχολείται αποκλειστικά με την κομματική και κοινωνική δραστηριότητα. Το 1961, συμμετείχε στο Κίνημα Ειρήνης και ήταν οργανωμένη στη μαθητική οργάνωση της νεολαίας της ΕΔΑ. Υπήρξε μέλος του γραφείου της οργάνωσης της νεολαίας της ΕΔΑ και στη συνέχεια γραμματέας και μέλος του Γραφείου Σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.
Το 1968, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, οργανώθηκε στο ΚΚΕ και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα οικογενειών πολιτικών κρατουμένων. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ). Με το γυναικείο κίνημα ασχολείται κυρίως έως το 1981, διάστημα κατά το οποίο συμμετέχει σε διεθνή συνέδρια της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών, του ΟΗΕ κ.α.
Το 1978, στο 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Στις 27 Φεβρουαρίου 1991, στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, εξελέγη, Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Με την εκλογή της, η οποία βασίστηκε στις ψήφους των λεγόμενων "συντηρητικών", έγινε η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε το αξίωμα της γενικής γραμματέως στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ.
Το 1993, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στη Β' εκλογική περιφέρεια της Αθήνας με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.
Στις 26 Μαϊου του 1996, στο 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ, επανεξελέγη ομόφωνα γενική γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής.
