Ορλάνδος, Αναστάσιος Κ. Έλληνας αρχιτέκτονας - αρχαιολόγος και διδάκτορας της φιλολογίας (1887 - 1979). Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887. Το 1917 έγινε διευθυντής αναστήλωσης αρχαίων μνημείων του Υπουργείου Παιδείας. Το 1920 έγινε καθηγητής του Πολυτεχνείου και το 1929 καθηγητής της βυζαντινής αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1926 εκλέχτηκε ακαδημαϊκός. Έκανε πολλές ανασκαφές κι αναστηλώσεις μνημείων. Έγραψε επίσης και σχετικές πραγματείες. Το πρώτο του δημοσίευμα είναι "Η κρήνη της Λυκόσουρας". Πολλές απ' τις μελέτες του γύρω απ' την κλασική αρχαιολογία αναφέρονται σε ανασκαφές που έκανε ο ίδιος στο Μολύκρειο της Αιτωλίας, στη Φιγάλεια, στη Σικυώνα, στη Στύμφαλο, στη Μεσσήνη κλπ.
Έγραψε για πολλούς αρχαίους ναούς, όπως "Ο εν Ελευσίνι ναός της Προπυλαίας Αρτέμιδος", "Ο ναός του Πτώου Απόλλωνος" κλπ.
Ο Ορλάνδος εξέδωσε επίσης πολλά έργα γύρω από τη βυζαντινή αρχαιολογία όπως "Μοναστηριακή Αρχιτεκτονική", "Η Παρηγορήτισσα της Άρτης" κλπ. Πέθανε το 1979.