Λαμπρόπουλος, Βασίλης, 1953-, νεοελληνιστής Ο Βασίλης Λαμπρόπουλος γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στις βυζαντινές και νεοελληνικές σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το 1980. Το επόμενο έτος εγκαταστάθηκε στην Αμερική, όπου από τότε σταδιοδρομεί ως καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας. Το 1999 έγινε ο πρώτος κάτοχος της έδρας C.P. Cavafy, στα τμήματα Κλασικών Σπουδών και Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Michigan (ΗΠΑ). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα κινούνται από τους προσωκρατικούς ως την ποιητική Γενιά του 2000, από τη λογοτεχνία ως τη φιλοσοφία και τη μουσική και από την "υψηλή" τέχνη ως τη "λαϊκή" κουλτούρα. Έχει γράψει και εκδώσει τα βιβλία: "Literature as National Institution: Studies in the Politics of Modern Greek Criticism" (1988), "The Rise of Eurocentricism: Anatomy of Interpretation" (1993) και "The Tragic Idea" (2006). Το επόμενο βιβλίο του έχει θέμα την επανάσταση ως τραγωδία στο Δυτικό θέατρο, από τους Ρομαντικούς ως τους Μεταποικιοκρατικούς. Έχει επιμεληθεί/συνεπιμεληθεί τα βιβλία: "The Text and Its Margins: Post-Structuralist Approaches to Twentieth-Century Greek Literature" (1985), "Twentieth-Century Literary Theory: An Introductory Anthology" (1987), καθώς και τα αφιερώματα "The Humanities as Social Technology" (περιοδικό "October", 1990) και "Ethical Politics" (περιοδικό "South Atlantic Quarterly", 1996). Συμμετέχει στη συντακτική επιτροπή πολλών επιστημονικών περιοδικών και σε άλλες επιτροπές επιστημονικών εταιρειών. Γράφει για θέματα ποίησης, μουσικής, φιλίας και πολιτικής στο ιστολόγιό του, https://poetrypiano.wordpress.com/, καθώς και για την τραγωδία της επανάστασης στο σύγχρονο δράμα, στην ιστοσελίδα http://tragedy-of-revolution.complit.lsa.umich.edu/. Είναι παντρεμένος με τη συνάδελφό του, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Michigan, Άρτεμη Λεοντή.