Κανιάρης, Βλάσης, 1928-2011 Ο Βλάσης Κανιάρης (1928-2011) γεννήθηκε στην Αθήνα. Από το 1946 και για πέντε περίπου χρόνια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η φοίτησή του στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών (1950-1955) σήμανε και την ουσιαστική αφοσίωσή του στην τέχνη. Μαθήτευσε κοντά στον Ουμ. Αργυρό, Γ. Παππά, Π. Σαραφιανό και Γ. Μόραλη. Παράλληλα εργάστηκε αναλαμβάνοντας σκηνογραφικές εργασίες, μόνος του ή μαζί με τον Γ. Τσαρούχη. Με την αποφοίτησή του από τη Σχολή εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Ήρθε σε επαφή με ρεύματα και καλλιτέχνες που βρίσκονταν στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και, ξεπερνώντας τα στενά ελληνικά όρια, έγινε σύντομα γνωστός ως καλλιτέχνης της πρωτοπορίας. Στα τέλη του 1960 επέλεξε ως τόπο κατοικίας του το Παρίσι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1976. Μεσολάβησε ένα μικρό διάστημα παραμονής του στην Ελλάδα (1967-1969), από όπου, όμως, αναγκάσθηκε να φύγει σύντομα λόγω του καθεστώτος της εποχής, για να επιστρέψει και πάλι στο Παρίσι. Ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (D.A.A.D., 1973-1975) έζησε και εργάσθηκε στο Δ. Βερολίνο για την ολοκλήρωση της σειράς Μετανάστες. Το 1975 εκλέχθηκε καθηγητής στην έδρα ζωγραφικής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και από τον επόμενο χρόνο εγκαθίσταται οριστικά στην Ελλάδα. Καλλιτέχνης με διεθνή σταδιοδρομία, ο Κανιάρης, πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στη Γκαλερί Ζυγός στην Αθήνα το 1958, για να ακολουθήσουν και άλλες (περισσότερες από είκοσι) στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ρώμη, Μιλάνο, Βενετία, Βρυξέλλες, Μαδρίτη, Χαϊδελβέργη, Ίνγκολσταντ, Λονδίνο, Ανόβερο κ.λπ). Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν τα μεγάλα περιβάλλοντα που εξέθεσε σε πολλά μουσεία της Δ. Γερμανίας την περίοδο 1972-1975, καθώς και το περιβάλλον στον Τεχνοχώρο Bernier (Αθήνα 1980). Συμμετείχε επανειλημμένα και με επιτυχία σε σημαντικές διεθνείς εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι: "16ο Salon des realites nouvelles" (Παρίσι, 1961), "IV Βiennale του Σαν Μαρίνο" (1963), "Τρεις προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική" (Βενετία, 1964), "Biennale του Sao Paulo" (1965), "6η Documenta του Κάσελ" (1977), "Ευρωπάλια 1982" στις Βρυξέλλες και "Biennale της Βενετίας" το 1988.