Αποστολίδης, Θανάσης Γεννήθηκε στην Τυρολόη της Ανατολικής Θράκης το 1922 από όπου, μηνών μόλις, με τους πρόσφυγες γονείς του εγκαταστάθηκε στην Αλεξανδρούπολη. Εκεί, ο πατέρας του εργάστηκε ως γιατρός της Εταιρείας Γαλλοελληνικών Σιδηροδρόμων. Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχθηκε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο της Αλεξανδρούπολης, από τον μεγάλο δάσκαλο Άγγελο Ποιμενίδη. Τελείωσε το Γυμνάσιο της Αλεξανδρούπολης, και στην κατοχή βρέθηκε και πάλι με την οικογένειά του πρόσφυγας στην Αθήνα, φοιτώντας ταυτόχρονα στο Πανεπιστήμιο. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, εντεταγμένος στον λόχο φοιτητών "Λόρδος Βύρων" του ΕΛ.ΑΣ. Υπηρέτησε σαν δημόσιος υπάλληλος από το 1946 και έως το 1972.
Λάτρης του Προσκοπισμού, γαλουχήθηκε με τα υψηλά ιδανικά του και από το 1933 και μέχρι το 1983 προσέφερε σ’ αυτόν τις υπηρεσίες του.
Αγάπησε πραγματικά τη δεύτερη πατρίδα του, την Αλεξανδρούπολη κι έγραψε γι’ αυτήν τα πρώτα τρία βιβλία του: "Αλεξανδρούπολη: Μορφές, Γεγονότα, Αναμνήσεις" (1977), "Θυμάμαι, θυμήθηκα, μου θύμισαν" (1991, 1997) και "Τα ξεχασμένα" (1993).
Ακόμα έγραψε τα βιβλία: "Ίσως κάτι μείνει από αυτά... για ιστορία" (1994), "Έπεα Πτερόεντα" - περιέχει τα δημοσιεύματά του στις εφημερίδες από το 1975 μέχρι το 1994 -, "Σημάδια ζωής" (1995), "Ο Αη-Λευτέρης της Αλεξανδρούπολης. Από το ξύλο στην πέτρα" (1996), "Αγγέλου Ποιμενίδη, Προοίμιον" (1997).
Όνειρό του ήταν η έκδοση των γραπτών, όσων διασώθηκαν του μεγάλου δασκάλου Άγγελου Ποιμενίδη και η δημιουργία Ιδρύματος στο όνομά του, που θα έδιδε υποτροφίες σε Αλεξανδρουπολίτες φοιτητές.