
Παρόλο που το όνειρό της ήταν να ασχοληθεί ακαδημαϊκά με μικρά παιδιά/νήπια, δεν κατόρθωσε να το εκπληρώσει και εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος σε αεροπορική εταιρεία.
Καθότι άνθρωπος που πιστεύει στην προσωπική εξέλιξη και πρόοδο του ατόμου σε οποιαδήποτε ηλικία, μετά τη συνταξιοδότησή της, το 2000, ασχολήθηκε με την τέχνη και τη συγγραφή παραμυθιών ερασιτεχνικά. Προετοιμάστηκε για τις κατατακτήριες εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά λόγοι υγείας την ανάγκασαν να εγκαταλείψει αυτό το όνειρο. Έτσι, αφοσιώθηκε κυρίως στη συγγραφή παραμυθιών για παιδιά από οχτώ ετών και πάνω.
Μέχρι σήμερα ζει με τον σύζυγό της Ελευθέριο Μπελεξή στην Αθήνα, έχει μία κόρη και δύο εγγόνια, από τους οποίους εμπνέεται για τη συγγραφή των παραμυθιών.