
Μετά τη Βάρκιζα συνελήφθη στο Αργοστόλι με διαταγή των Άγγλων και παρέμεινε κρατούμενος χωρίς δίκη ως τον Αύγουστο του 1945. Συνελήφθη και πάλι το 1946 ως διευθυντής της εφημερίδας τού ΕΑΜ "Ελεύθερη Κεφαλλονιά" και καταδικάσθηκε για "αδικήματα Τύπου" σε φυλάκιση πέντε ετών και τριετή εκτόπιση. Απολύθηκε στις 29 Μαΐου 1952 με βάση ένα νόμο που "ευεργετούσε" τον Τύπο και προσήλθε στο Στρατό ως "νεοσύλλεκτος". Τον έστειλαν στην απομόνωση της Μακρονήσου, όπου "υπηρέτησε" ως "λοιπός οπλίτης" (χωρίς όπλο, αλλά με τις δέουσες... νυκτερινές ασκήσεις).
Συντάκτης της "Αυγής" από τον Μάρτιο του 1953, τον Ιούνιο του 1965 βραβεύτηκε σε γενικό δημοσιογραφικό διαγωνισμό "για την πληρεστάτη κάλυψη της Υποθέσεως Λαμπράκη από αστυνομικής πλευράς και για την οξυδερκή ανάλυση του σχετικού με το έγκλημα ανταρτικού έργου".
Σε όλη τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας έζησε στη Ρώμη και ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα υπέρ μιας πανεθνικής ενότητας για την έγκαιρη αποκατάσταση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.
Μετά την κατάρρευση της δικτατορίας έγραψε στα περιοδικά "Επίκαιρα" και "Αντί" και εργάσθηκε στις ημερήσιες εφημερίδες "Ελληνικόν Μέλλον", "Απογευματινή", "Ελεύθερος Τύπος" και "Μεσημβρινή".
Από το 1984 ως το 1993 διετέλεσε διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.
Έγραψε τα βιβλία: "Υπόθεση Μανώλη Γλέζου" (1960). "Η Μεγάλη Πορεία" (1961), "Υπόθεση Λαμπράκη" (1966), "Ο Ανατολικός Άνεμος" (Φεβρ. 1967), "Η Καταγωγή και ο Θάνατος της Συνωμοσίας" (1976) "Συναγωνιστής Ακέλας" (1983), "Η Άγνωστη Τραγωδία του Αλέκου Παναγούλη" (1984), "Η Αποκάλυψη του Φασισμού" ("Mussolini Socialfascista" του Τζιόρτζιο Μπόκκα και το "Το Δόγμα του Φασισμού" του Μπενίτο Μουσσολίνι) με εισαγωγή, σημειώσεις και κατατοπιστικά προσαρτήματα (1984), "Η Πολιτική Διαθήκη του Γεωργίου Παπανδρέου και η Αντίσταση του Ανδρέα" (1985), "Πρόκληση" (1986).
Ο Γιάννης Βούλτεψης πέθανε στις 2 Ιανουαρίου του 2010 σε ηλικία 87 ετών.