Οι νεκροί

Βερολίνο, 1930. Ο κορυφαίος Ελβετός σκηνοθέτης κινηματογράφου Έμιλ Νέγκελι ταξιδεύει στην Ιαπωνία με σκοπό να σκηνοθετήσει μια ταινία τόσο άρτια και σημαντική, ώστε να παγιώσει την κινηματογραφική επικυριαρχία της μελλοντικής αυτοκρατορίας του Χίτλερ. Εκεί τον περιμένει ο Υπουργός Κινηματογραφίας Μασαχίκο Αμακάσου, αποβλέποντας στη συνεργασία του για να οδηγήσει τον ιαπωνικό κινηματογράφο σε έναν νέο χρυσό αιώνα. Ο Νέγκελι, ωστόσο, συμμαχώντας με την εβραία κριτικό κινηματογράφου Λότε Άισνερ και τον Γερμανό κοινωνιολόγο και θεωρητικό του κινηματογράφου Ζίγκφριντ Κρακάουερ, σκοπεύει να "απογυμνώσει το Ράιχ" με μια μνημειώδη, μοντερνιστική, αλληγορική ταινία τρόμου, ικανή να λειτουργήσει ως προειδοποίηση για την επερχόμενη φρίκη του ναζισμού. Σε έναν κόσμο όπου ήδη ηχούν υπόκωφα τα τύμπανα του πολέμου και η λάμψη των μεγάλων αστέρων ξεθωριάζει, οι δυο πρωταγωνιστές, πλαισιωμένοι από υπαρκτά πρόσωπα του θεάματος, όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, έρχονται αντιμέτωποι με τους δαίμονές τους, αλλά και με την προοπτική της καταστροφής τους. Αξιοποιώντας τους ρυθμούς του ιαπωνικού θεάτρου Νο, με φόντο την ιστορία του κινηματογράφου, ο Κρίστιαν Κραχτ έγραψε μια φαουστική ιστορία φαντασμάτων, που εξερευνά τη σχέση εικόνας και πραγματικότητας, ερωτικής επιθυμίας και απώλειας, τέχνης και προπαγάνδας, προσωπικής και γεωπολιτικής βίας, αδιέξοδου παρόντος και ζοφερού παρελθόντος.